Het is vrij lastig als je wel juridisch verantwoordelijk bent voor je gezamenlijke financiën, maar niet met elkaar kunt communiceren.
Ik zou dolgraag met mijn ex-man (en een derde onafhankelijke adviseur) om de tafel willen zitten om onze financiën te bespreken. Dit heb ik hem via de mail voorgesteld. Deze keer kreeg ik wel antwoord, maar dat antwoord bevatte alleen onjuiste aannames over hoe ik was (je kunt ook zeggen: stond vol met beschuldigingen). Het was duidelijk dat het in dit stadium geen goed idee is om met elkaar te praten.
Toch voel ik mij niet alleen verantwoordelijk, ik ben ook juridisch aansprakelijk voor alle financiële transacties die gedaan worden totdat de boedelscheiding een feit is. Als ik niet zo'n rotsvast basisvertrouwen had dat alles in Gods handen is, en Hij alles op de beste manier afwikkelt, had ik een behoorlijke reden om zenuwachtig, depressief, wanhopig en slapeloos te zijn. Maar wat ben ik dankbaar dat mijn welzijn niet afhankelijk is van mijn omstandigheden!
Nu is er niet zoveel wat ik kan doen dat ik niet al doe. Ik heb de hypotheekverstrekker gebeld om te vertellen dat er financiële problemen te verwachten zijn - dit werd zeer op prijs gesteld, maar ook zij kunnen pas wat doen als er echt een tekort is ontstaan. En ik heb de makelaar gebeld waarbij ons huis te koop staat. Wellicht kan hij wat druk uitoefenen op de beslissingssnelheid van mijn ex-man om in zee te gaan met degene die een bod heeft uitgebracht.
Verder is het gewoon afwachten, wachten op de dingen die gaan komen.
Intussen gaat het leven door, ook bij de kinderen. Eén van de jongens belde mij op om te vertellen dat zijn fiets total loss was na een kleine aanrijding. In overleg met de begeleiding van de woongroep waar hij woont heb ik hem gezegd dat hij papa moest bellen, omdat die over de financiën gaat, maar papa heeft hem net zo hard weer naar mij terugverwezen... Dat werkt natuurlijk niet. Wat wel werkt, is een oproep op Facebook, waarop ik niet één, maar wel drie fietsen kreeg aangeboden!
Het kost wat om je kwetsbaar op te stellen door gewoon te laten weten dat je zelf niet in staat bent om voor een andere fiets te zorgen. Maar het levert mooie contacten op. En ik word er zo dankbaar van.
En zo leer ik om mij in nieuwe bochten te wringen - juist goed! Daar word je flexibel van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten