Een poosje geleden schreef ik al over geweldloze communicatie (hier). Ik ben diep onder de indruk van de resultaten die Marshall Rosenberg heeft geboekt door mensen in contact te brengen met de gevoelens en behoeften van henzelf en van degenen met wie zij een conflict hadden: verkrachters met hun slachtoffers, moordende etnische groeperingen, straatbendes. Soms kostte het hem dagen om het contact tot stand te brengen, maar hij zegt dat in alle gevallen binnen 20 minuten een oplossing voor het probleem werd gevonden (en verzoening), gerekend vanaf het moment dat men elkaars behoeften en gevoelens begreep en kon verwoorden.
Nu kun je van narcisten van alles zeggen, maar niet dat ze erger zijn dan moordenaars en verkrachters. En omdat ik hoop op vooruitgang in onze situatie, heb ik deze voorgelegd aan de Nederlandse vereniging van mensen die zich beroepsmatig bezighouden met geweldloze communicatie. Al snel werd ik door een van hen teruggebeld, en deze man heeft aangeboden om te helpen, ook al heb ik op dit moment niet de financiële middelen om hem te betalen.
De eerste uitdaging is om het contact tot stand te brengen tussen mijn ex-man en deze meneer. En dat is een grote uitdaging. Als ik zelf zou bellen of mailen, dan zou mijn ex-man bij voorbaat al weigeren. En als hij plotseling wordt opgebeld door een wildvreemd iemand, komt dat ook raar over. De laatste mogelijkheid die wij konden bedenken is dat het gevraagd wordt door iemand anders. Gelukkig wist ik zo iemand, die ons allebei goed gezind is, en die dus zowel toegankelijk is voor mij als dat deze persoon een voorstel kan doen aan mijn ex-man. Deze persoon zal later deze week met mijn ex-man praten en hem zeggen dat er iemand is die beloofd heeft om net zo lang naar hem te luisteren totdat hij zich begrepen weet.
En dat is de stand van zaken op dit moment. Super spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten