Kort geleden schreef ik over de financiële situatie, in de periode dat ik met mijn rug tegen de muur stond. Ik kon geen cent meer pinnen van onze gezamenlijke rekeningen, kon geen bijstand aanvragen omdat ik daarvoor de gegevens niet kon aanleveren, maar was wel voor de helft verantwoordelijk voor de kosten die er nog zijn voor de kinderen in pleegzorg.
Natuurlijk heb ik de hele periode die ik zonder werk zat, gesolliciteerd. Maar het grootste deel van die tijd had ik een agenda waarin elke week wel twee of drie afspraken rondom de situatie gepland stonden, elke keer op verschillende dagen, en daar zijn werkgevers niet dol op. Bovendien is het niet direct handig dat ik weliswaar erg intelligent ben, maar geen recente opleiding heb op mijn niveau. Sollicitaties voor functies op mijn eigen niveau leveren daarom niks op, maar sollicitaties op functies op lager niveau ook niet, omdat werkgevers denken dat ik me daar snel zou vervelen en dan weer weg zou willen.
Een van mijn kinderen had goede ervaringen met een uitzendbureau, waar ze begrip hadden voor zijn situatie (die lijkt een beetje op de mijne - niet zo gek!) en waar ze hem de volgende dag al aan het werk hadden. En toen ben ik maar op goed geluk naar datzelfde uitzendbureau gegaan en heb mijn situatie uitgelegd.
Dezelfde middag had ik een sollicitatiegesprek bij een bedrijf, en drie dagen later stond ik met mijn nieuwe werkschoenen en bedrijfskleding aan achter de kassa van een groothandel in de horeca. Weliswaar tegen minimumloon, maar alles is beter dan niets, en de werktijden sluiten heel mooi aan op de andere afspraken die ik heb (het bezoeken van mijn kinderen en mijn freelance baantje als taalcoach Nederlands aan buitenlandse werknemers van Nederlandse bedrijven). Hiermee kan ik gelukkig mijn hoofd boven water houden - mits er geen gekke dingen gebeuren.
En daarmee is er geen dag geweest dat ik geen eten had of niet kon voorzien in de benodigdheden van de kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten