Begrip voor de narcist - de wereld begint in te storten

NB dit is zoals ik denk dat het verhaal van een narcist zou kunnen zijn, zoals deze het beleeft.

De man en zijn vrouw leidden een leven dat ze lang vol konden houden. Hij had kantoor aan huis, en bracht daar elke avond door. Hij verdiende goed. 's Morgens lag hij lang op bed en kwam er om een uur of 10 uit, om na een kop koffie te verdwijnen naar het kantoor. Zijn vrouw regelde alle zaken met het grote gezin. Af en toe, als ze er niet uitkwam met een van de kinderen, kwam ze hem om hulp vragen en dan had hij de zaak meestal snel weer in orde gebracht.

Na een lange, lange tijd begon in korte tijd ineens alles te veranderen. De man kon om fysieke redenen niet langer meer voor de kost zorgen, en hij sprak met zijn vrouw af dat ze de rollen zouden omdraaien. Zij zou gaan werken, en hij zou voor de kinderen zorgen. Zij zou het huishouden er ook nog wel bijnemen. In drie minuten was dit alles beklonken en zij ging op zoek naar werk.

De man zag ineens een heel andere vrouw. Ze kwam na haar werkdagen, die erg vroeg begonnen, continu doodmoe thuis, kookte eten, en plofte daarna op de bank om al snel in slaap te vallen. Op deze manier had hij niets aan haar! Ze hadden toch afgesproken dat ze het huishouden zou doen! Maar hij zei niets. Het sudderde gewoon door, maanden en maanden achter elkaar. Ze trok zich steeds verder terug in zichzelf leek het wel. De man maakte zich van binnen steeds drukker, maar hij zei er nog steeds niks over. Zij leek ook geen behoefte te hebben aan een gesprek.

De man had het pittig. De kinderen gingen allemaal hun eigen gang, en dat was op zich wel makkelijk, maar ze waren erg lastig te porren voor huishoudelijke karweitjes. En dat terwijl er in hun grote huis toch meer dan genoeg te doen was. Eén van de kinderen had examen gedaan en kwam thuis te zitten. Deze jongen wilde het liefst de hele dag door gamen aan zijn laptop. De man probeerde de jongen te dwingen om in de tuin te gaan werken, maar dat leverde grote conflicten op. De jongen appte een noodkreet naar zijn moeder, dat ze die avond nog moesten praten, en dat gebeurde ook.
's Avonds luisterde de man naar wat zijn zoon hem wilde vertellen. De jongen zei dat hij een vader miste, dat de toon waarop die tegen hem sprak, niet was wat hem hielp. Dat hij best dingen wilde doen, maar dat de manier waarop hij werd aangesproken hem al de lust benam. De moeder, zijn vrouw, ging op een gegeven moment nota bene naast de zoon zitten, en voor het eerst in hun lange huwelijk gaf ze het kind gelijk! De man wist niet hoe hij het had. Van binnen kookte hij. Hoe durfden ze!!  Hij hoorde nauwelijks hoe de moeder probeerde om aan de zoon uit te leggen dat de vader heus wel van hem houdt, maar dat het soms best lastig is om dat op een goede manier duidelijk te maken. En dat het echt wel belangrijk is om je bijdrage te leveren aan het huishouden. Er was maar één ding dat dreunde in zijn hoofd. En dus, toen zijn vrouw hem vroeg wat hij wilde zeggen - hij had tot dan toe nog helemaal niks gezegd - barstte hij uit: BULLSHIT!! Hij kon er niet bij dat zijn vrouw kennelijk haar verstand had verloren en de jongen zelfs leek te steunen. Wat gebeurde hier!?? Altijd had hij een vrouw gehad die weliswaar af en toe vragen stelde, maar tevreden leek als hij haar ervan had overtuigd dat zijn visie de juiste was. En nu waagde ze het ineens om hem ter discussie te stellen...