Begrip voor de narcist - de kindertijd

Hij werd geboren in een gezin dat je doodnormaal zou kunnen noemen, maar zoals achter elke voordeur schuilde ook hier een heel verhaal. De vader had dienst gedaan in de tweede wereldoorlog en was getraumatiseerd teruggekomen. Hij kon niet op tegen zijn dominante vrouw en was in het gezin veel afwezig.

De moeder kon het eigenlijk niet goed aan. Ze had vijf kinderen, waarvan hij de middelste was. Ze redde het leven door de touwtjes strak in handen te houden en de hoeveelheid werk tot een minimum te beperken. De kinderen moesten een hele week in dezelfde kleren lopen, waardoor ze begrijpelijkerwijs een nare zweetgeur met zich meedroegen. Vriendjes hadden ze daardoor niet. Op zondag, als de kleren gewassen werden, zaten ze in hun ondergoed de hele dag aan de eettafel.

Als je jarig was, kreeg je een cadeau. Bij het openmaken zag je dan je eigen kleurboek weer, dat voor de gelegenheid opnieuw was ingepakt. Je kreeg dit, omdat het kleurboek nog niet vol was. Als het vakantie was, kregen de kinderen brood mee en moesten ze de hele dag buiten blijven.

De moeder gaf haar zoon, die wel eens tegen haar aan wilde kruipen, geen aanmoediging in die richting. Van aanhaligheid werd je geen man, dus ze duwde hem resoluut van zich af.

De jongen hield zich kranig. Hij was gevoelig van aard en zag dat zijn ouders moeite hadden met het leven. Al heel jong, misschien wel de laagste klassen van de lagere school, besloot hij dat het nou eenmaal zo was en hij zou er zelf het beste van maken.