Ik heb een goede vriendin, die toen ook al in staat was om mij goede raad te geven. Zij heeft in haar eigen leven een enorm proces doorgemaakt en is uiteindelijk coach geworden, en ik had vriendschappelijk contact met haar. Ik vertelde mijn verhaal en zij adviseerde mij om mijn man los te laten, hem niet meer te willen veranderen. En op het moment dat ze dat zei, zag ik dat dit voor mij de bedoeling was, en voelde ik letterlijk een last van mij afglijden.
Ik hoef mijn man niet te veranderen. Niemand trouwens. Ik kan wel zelf krachtig worden, mijn eigen keuzes leren maken. Mijn kinderen geven wat ze van mij nodig hebben.
Ik zag het helemaal weer zitten. Ik zou geen gesprekken meer beginnen. Ik zou hem helemaal loslaten.
Maar..... toen ik van dit gesprek terugkwam, werd er direct al een spaak in mijn nieuwe wiel gestoken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten