Samen praten met een derde persoon

Net toen ik had besloten om mijn man niet meer te willen overtuigen, en ik vol goede moed weer thuiskwam, vroeg hij mij of ik samen met hem wilde praten met een gemeenschappelijke vriend. Of ik me door diegene wel zou laten overtuigen.

Ik stond direct in tweestrijd. Ik had helemaal geen vertrouwen in dit soort gesprekken, en al helemaal niet als de insteek zou zijn om de ander te overtuigen. Maar als ik nu zou weigeren, dan zou ik hem in de kaart spelen. En ik had inmiddels zelf ook al een persoonlijk gesprek met deze vriend gehad, waarbij ik hem had gepolst of hij ervaring had met narcisten* - dit gesprek was prettig verlopen en ik wist sowieso hoe hij stond ten opzichte van emotionele ontwikkeling en gezondheid.

Dus ik zei: ja, dat is goed, regel maar een gesprek.

*hoewel mijn man geen diagnose had, had ik al verschillende aanwijzingen gekregen dat er narcistische trekken in zijn persoonlijkheid zaten. Het gaat mij er nu niet om dat hij het stempel narcisme krijgt, wel dat mijn omgeving begrijpt over wat voor soort gedrag ik het heb