Het eerste gesprek

Op zich is het heel fijn om met anderen te praten over je situatie. En de mensen die wij uitkozen waren mensen die van ons hielden. Die geen oordeel wilden hebben. Die ook niet zomaar geloofden wat de een over de ander zei. En die over een grote portie wijsheid beschikten, zoals we later zouden merken.

Wij nodigden degene uit die mijn man op het oog had, en hij kwam een avond praten. Hij nam zijn vrouw mee, en die vrouw nam weer een grote mand met cadeautjes mee. Die hele eerste avond hebben we elkaar verkend. Gewoon wat heen en weer praten over de wederzijdse kinderen. Dit had ik niet verwacht, maar ik voelde dat het goed was. Dat er een soort band van vertrouwen groeide waarop we later verder konden gaan. En ik was opgelucht en vol verwachting over het verdere verloop van deze nieuwe ontwikkeling.

Ik schreef er enthousiast over in de appgroep die ik had opgericht op aanraden van mijn vriendin, en die bedoeld was als sociaal vangnet van mensen die ik vertrouwde en die mij zouden geloven op de momenten dat dat nodig zou zijn.