In vogelvlucht de rest van de geschiedenis

Om het door mij opgezette chronologische verhaal niet al te zeer in de war te sturen, vandaag een versnelde versie.

Politie
De eerste keer dat mijn man mij fysiek mishandelde, ben ik op aanraden van de hulpverlening naar de politie gegaan. Ik trof daar een uiterst begripvolle vrouw, die het hele verhaal heeft opgeschreven en er een officiële melding van heeft gemaakt. Zij drukte mij op het hart om de volgende keer niet te wachten tot het kwaad al was gebeurd, maar al bij een dreigende situatie 112 te bellen.

De keer dat dit echt nodig was, werd een enorme teleurstelling. Ik belde trillend 112, er kwamen twee onervaren agenten, die een vrouw aantroffen die overstuur was, en een doodkalme man (denk nu zelf: dat is toch raar!!) die hen verzekerde dat er helemaal niets aan de hand was. Dat er wel wat aan de hand was, voelden ze wel aan, maar ze hadden geen reden om iets te ondernemen, en ze gaven ons de raad om hulp te zoeken (ja duh).

Later werd vanuit jeugdzorg ook nog eens kritiek geleverd op het feit dat ik de politie had gebeld, omdat dit voor de kinderen een traumatiserende ervaring zou zijn.
Tja....

Jeugdzorg
Jeugdzorg was al een tijdje betrokken. Wat ik van hen heb gezien en nog steeds zie, is dat hun focus helemaal ligt op het belang van de kinderen. Dat is fijn, want daar ligt mijn focus ook. Ik heb wat staaltjes van wijsheid bij hen gezien die echt helpend waren.
Hun beperking is dat zij ons als ouders als één geheel blijven zien. "Ouders doen dit, ouders doen dat". Terwijl het veel duidelijker zou zijn als ze zouden zeggen: "moeder doet dit, vader doet dat". Hierover later meer, want dit probleem is op dit moment een van de lastigste.

Jeugdzorg heeft er ook voor gezorgd dat mijn man en ik niet meer tegelijkertijd thuis zijn, in elk geval niet als er ook kinderen in huis zijn. Dit heeft destijds ogenblikkelijk voor meer lucht gezorgd, hoewel er haken en ogen aan bleken te zitten waar ik het later over zal hebben.

Kinderbescherming
Toen alle bemoeienissen door alle instanties geen enkel effect bleken te hebben en de situatie steeds vaster kwam te zitten, is de kinderbescherming ingeschakeld. Ik kreeg nu voor het eerst de indruk dat we te maken kregen met mensen die zagen wat er aan de hand was, en ik heb een aantal prettige gesprekken gehad.
Maar de kinderbescherming heeft de focus óók alleen op de kinderen, en kan de situatie tussen ons als ouders niet oplossen.

Nu heb ik ze geloof ik wel zo'n beetje gehad. Allemaal verschillende mensen, die allemaal een klein stukje zien, en ook nog eens allemaal hun eigen professionele inbreng willen waarmaken en verdedigen, soms tegenover elkaar. Word daar maar eens wijs uit....