Nieuwe psychologische keuring

In al die tijd van hulpverlening ben ik zelf niet gekeurd door een psycholoog of psychiater. Ik heb wel  een telefonische intake gehad, maar de conclusie daaruit was dat het geen zin had om mij te gaan onderzoeken.
En omdat het niet gebeurd was, bleef het als een zware ballon in het midden hangen.

Mijn man is er 100% van overtuigd dat ik een psychiatrische stoornis heb. Welke, dat wil hij niet zeggen, maar hij haalt er allerlei anderen bij die dit ook zouden hebben gezegd.
Om te proberen om echt duidelijkheid te krijgen, heeft de Raad voor de Kinderbescherming geadviseerd dat wij ons allebei (opnieuw) zouden laten onderzoeken.

Dit onderzoek heb ik inmiddels achter de rug, en dat was eigenlijk heel leuk om te doen. Ten eerste is er specifiek naar ADHD gevraagd, dus dat is grondig onderzocht. De conclusie is dat de psychologe 100% kan uitsluiten dat ik ADHD heb.
Verder heeft ze een algemene vragenlijst (STIP) met mij doorgenomen, en het grappige was, dat ik bijna bij elke vraag een tweeledig antwoord kon geven: als je mij dit twee jaar geleden zou hebben gevraagd, dan had ik een heel antwoord gegeven dan dat ik nu geef. Het onderzoek richt zich echter op de persoon die ik nu ben, en mijn huidige antwoorden zijn die ertoe doen.

Ik wacht nog steeds op de einduitslag en gesprek, en ik kan daarom nog niet vooruitlopen op de conclusie die ik ga krijgen. Wat ik wel weet, is dat het gesprek niet gaat brengen wat mijn man hoopt. En daar komt nog bij dat hij zich - tegen de afspraak in - niet heeft laten onderzoeken.

Een van de factoren die het meest frustrerend kunnen zijn, is de factor tijd. Als je een psychologisch onderzoek aangaat bijvoorbeeld, duurt het maanden voordat de sessies allemaal achter de rug zijn, en dan duurt het kennelijk ook weer een hele tijd voordat je de conclusie hoort. En als je wilt navragen (of de voogd) of je man zich wel of niet heeft laten onderzoeken, en waarom, dan duurt het ook weken voordat er contact is gelegd en je antwoord hebt.

In plaats van mij hierdoor te laten frustreren, laat ik het los. Ik ga ervan uit dat God veel beter weet dan ik wanneer bepaalde dingen duidelijk moeten worden. Een heel belangrijke zin voor mij is: zoals het gaat, is het goed. En daar bedoel ik mee: wat mijn eigen verantwoordelijkheid is, doe ik vlot, en voor zover ik er niets aan kan doen, laat ik het echt los. En ik heb al regelmatig ervaren dat dit juist zorgt voor deuren die opengaan.