Wat een verademing was het om mijn afsluitende gesprek te hebben met de psychologe die mij heeft onderzocht! In haar verslag spreekt zij haar waardering uit over degene die mij coacht. Door haar werk is er in mijn leven nog maar heel weinig te zien - als het al te zien is - van wat het vroeger voor mij moeilijk maakte.
Ik denk dat ik zelf nog maar nauwelijks besef hoe groot de verandering is in mijn persoonlijkheid, en ik geniet er ontzettend van!
Nu ik heb besloten dat ik de uitslag van het onderzoek voor mijn ex-man voorlopig in dichte envelop houd, komt de vraag wat hij gaat doen. Hij is er immers vreselijk op gebrand om het bewijs te zien dat ik een vreselijke stoornis heb.
Nu had ik al een vriendelijke contactpersoon bij de politie, met wie ik af en toe mailcontact heb gehad om wat wijzigingen in mijn situatie door te geven. Aan deze persoon heb ik gemaild dat ik inmiddels op een ander (tijdelijk) adres woon, en zij heeft op dit adres een afspraak op locatie ingesteld.
Dat betekent dat als er vanaf dit adres een melding bij 112 binnenkomt, er niet eerst wordt uitgezocht wat er aan de hand is, maar dat er direct politie heen wordt gestuurd. Het is namelijk niet ondenkbaar dat mijn ex de uitslag persoonlijk uit mij zal willen trekken, en dat hij de moeite zal nemen om mijn kant op te komen. Mocht ik hem aan zien komen, dan zal ik niet aarzelen om de politie te hulp te vragen.
Het is vreselijk raar om dit zo op te schrijven. Zoals het met alles raar is geweest waar ik uberhaupt een punt van gemaakt heb. Waarom zou je niet de uitslag van je onderzoek met je man delen? Waarom zou je dit en waarom zou je dat? Waarom moet je zo nodig vrije ruimte hebben om zelf te kunnen nadenken? Waarom zou je niet gewoon de mening van de ander als jouw mening accepteren? Alleen wie dit zelf heeft meegemaakt, zal denk ik ten volle begrijpen hoe ongezond het is als je aan zulke gedachten gaat toegeven. Als je het uitlegt als: ontrouw worden aan je Bron, dan gaat er misschien een lampje branden. De link daartussen, dat blijft lastig om uit te leggen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Empathie - verdiepingscursus verbindend communiceren - innerlijke ruimte
De afgelopen week heb ik deelgenomen aan de verdiepingscursus verbindend communiceren (geweldloze communicatie) die ging over empathie. Nog ...
-
NB dit is zoals ik denk dat het verhaal van een narcist zou kunnen zijn, zoals deze het beleeft. De man en zijn vrouw leidden een leven da...
-
Hoewel ik niemand hetzelfde zou toewensen als ik doormaak, kan ik heel eerlijk zeggen dat ik mij wel een bevoorrecht mens voel. Het is niet ...
-
Hoe meer ik erover nadenk, en hoe meer inzicht ik krijg in het hele verhaal, hoe sterker ik ervan overtuigd raak dat de narcist in mijn leve...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten