Wel of geen stoornis?

Een hot item binnen ons huwelijk werd de vraag of er sprake was van een stoornis, en zo ja, bij wie. Mijn man heeft een poos geleden al een onderzoek gehad bij PsyQ, en naar zijn zeggen is daar uitgekomen dat hij niks mankeert. Ik weet echter helemaal niemand die zijn uitslag heeft mogen lezen, en hij heeft onze huisarts bevolen om de uitslag te vernietigen, waar hij gehoor aan heeft moeten geven (dat kan schijnbaar). Dat hij niks mankeert, is dus op z'n minst discutabel.

De Raad voor de Kinderbescherming heeft - om een einde te maken aan de toespelingen - ons beiden opgedragen om (opnieuw) een persoonlijkheidsonderzoek te laten doen. Dit heb ik direct in gang gezet, en heb heel wat sessies achter de rug. De komende week zal ik mijn uitslag krijgen. Vorige week bij de rechtszitting bleek dat mijn ex-man zeer nieuwsgierig is naar deze uitslag. Hij had meermalen per week naar de kliniek gebeld om te vragen of de uitslag er al was...
Maar wat hij bij de rechtbank ook zei, was dat hij zelf geen onderzoek nodig had. Hij had al onderzoek gehad, en daar was uitgekomen dat hij niks mankeerde (zie boven...). Hij heeft dus niet gedaan wat wel gevraagd was, namelijk om zich nogmaals te laten onderzoeken.

En nu komt mijn vorige post weer om de hoek kijken. Een van de adviezen die ik van de gezinstherapeut kreeg, was om mijn man te behandelen zoals ik zelf behandeld wilde worden. Dus geen dingen achterhouden bijvoorbeeld. Dit wrong een beetje bij het onderwerp van psychologisch onderzoek. Ik zou namelijk wel heel graag willen dat mijn man aan mij de uitslag van zijn eigen onderzoek laat zien. Betekent dit dat ik na mijn afsluitende gesprek mijn uitslag met hem moet delen?

Toch niet. Ineens kreeg ik een heldere ingeving. Ik wil mijn man behandelen op basis van gelijkwaardigheid. Dus: "er is afgesproken dat we beiden nogmaals onderzoek zouden laten doen en dat we daarna de uitslag met elkaar zouden delen. Dit is mijn uitslag, die zit nog in de envelop bij wijze van spreken, en ik zal hem met je delen op het moment dat je jouw uitslag ook kunt delen". 

Gelukkig heb ik daarbij de hulpverlening aan mijn kant. Zowel de psychotherapeute als de gezinstherapeut hebben mij gezegd dat dit de goede houding is (ik heb dit onderwerp met de gezinstherapeut besproken tijdens het afsluitende gesprek). Voor mij is dit een teken dat ik een gezonde manier van denken aan het krijgen ben!