De jongen werd een man. Hij werkte jarenlang op laag niveau totdat iemand zag dat hij briljante hersens had. Hij werd betrokken bij een mooi project op zijn werk dat een paar jaar duurde. Hierdoor werd zijn leergierigheid weer gewekt en hij besloot om een opleiding te gaan doen in de avonduren. Het was zwaar, maar het lukte. Soms werkte hij de hele nacht door aan zijn schoolopdrachten en ging dan gelijk door naar het werk zonder te slapen. Hij zette zich in voor 200% en het leven begon er voor hem rooskleuriger uit te zien.
En toen kwam hij haar tegen. Op zijn werk. Ze mocht hem niet, dat was duidelijk. En hij vond haar ongelooflijk eigenwijs en onuitstaanbaar. Toch was er een onweerstaanbare kracht die hen naar elkaar toe trok. Hoe het gebeurde weet hij nog steeds niet, maar ze vielen voor elkaar als twee massieve rotsblokken. Zo verliefd was hij nog niet eerder geweest. Ze was misschien wel eigenwijs, maar ze bleek ook ontzettend lief te zijn. En intelligent ook. Grappig en humoristisch. Creatief. Hij was ontzettend trots op haar en wist dat hij de ware gevonden had.
Ze trouwden heel snel want zij wilde ook heel graag beginnen aan het huisje-boompje-kindje-leven. Hij nam haar mee op huwelijksreis en toen begon het gewone leven als man en vrouw. Overdag werkten ze nog steeds bij hetzelfde bedrijf, aten samen in de lunchpauze en 's avonds ging hij naar zijn opleiding en zat zij in de flat te lezen of te naaien. Binnen een jaar werd het eerste kind geboren, en alles ging hen voor de wind. Ze kochten een nieuwbouwhuis en verhuisden daarheen. De man was handig en deed alles zelf: de tuin, de keuken, een extra muur plaatsen op zolder. Hij kon alles. Hij had een nieuwe baan gevonden ook, waarmee hij meer verdiende dan eerst. Zij had haar baan opgezegd toen de baby er was, en zij genoot ervan om thuis te zijn met het kind.
Hij vond het heel vanzelfsprekend dat zij alles met hem besprak wat haar bezighield. Zelf probeerde hij ook af en toe met haar zijn dingen te bespreken, maar hij had het idee dat zijn woorden niet helemaal aankwamen. En het gezin groeide uit naar twee, drie, vier kinderen en die legden steeds meer beslag op de tijd die hij overhad naast zijn werk.
- wordt vervolgd -
Vol verwonderimg lees ik jou verhaal. En nu je het hele leven van je man op het www zet. Ga ik toch twijffelen aan je verhaal. Je hebt al meerdere malen over je zelf verteld dat je zo intelligent bent. En dat verbaast mij. Ik krijg steeds meer empathie naar je man toe. Ben jij uiteindelijk niet de narcist?? Een van de kenmerken van een narcist is, dat hij/zij zich als slachtoffer neerzet. En dat is precies wat je hier aan het doen bent.
BeantwoordenVerwijderenHoi Tessa, ten eerste zet ik niet het leven van mijn man op internet. Ik verander details en maak het niet traceerbaar naar omstandigheden. Ik hoop dat dit je wat dat betreft geruststelt.
VerwijderenEn verder vind ik het bijzonder wat je daarnaast schrijft. Dat je empathie krijgt naar mijn ex-man vind ik fijn. Dat zouden meer mensen moeten hebben voor narcisten. Ik wil namelijk laten zien dat zij (ook) slachtoffers zijn van hun omstandigheden, meestal jeugdtrauma's. Dit wordt veel te vaak niet belicht en narcisten worden meestal uitsluitend neergezet als boosaardige wezens in wie niks goeds zit.
Ik vond laatst een filmpje dat heel goed uitlegt hoe narcisme ontstaat én hoe codependency ontstaat. En waarom deze twee elkaar aantrekken in relaties. Misschien helpt het om dit te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=D6aB4irWKeA