Ik ben opgevoed met het besef dat de engelen bestaan. Ik kan me goed herinneren dat mijn ouders dit als argument gebruikten voor het netjes houden van onze slaapkamers, dat was fijn voor de engelen... Maar de engelen werden eigenlijk verder niet genoemd.
Een aantal jaar geleden kwam ik toevallig in het bezit van het boek Engelen in je haar van Lorna Byrne. Een aanrader voor wie met liefdevolle brede blik naar de wereld wil kijken. Lorna zag engelen sinds zij heel jong was, en - katholiek opgevoed - vond ze het heel frappant dat ze bij de protestantse kerk (in Ierland!) net zo veel engelen zag als bij de katholieke.
Het boek heeft mij ook een groeiend besef gegeven van hoe de engelen gebruikt worden om ons op goede ideeën te brengen, aangezien Lorna zag hoe engelen deze ideeën influisteren in het oor van de mensen. Letterlijk boodschappers van God. Ik herkende dit ook van de keren dat ik ineens op ideeën kwam. Dat komt gewoon bij de engelen vandaan.
Ik heb vaak aan God gevraagd of ik ook engelen mocht zien, maar tot op vandaag heb ik ze niet bewust mogen zien. Wel kwam ik nog niet zo heel lang geleden een ander boek tegen: Engelen om je heen, van Joke Slagmolen. Zij beschrijft haar boeiende leven en ze zegt: vraag maar aan de engelen of zij hun aanwezigheid aan je kenbaar willen maken, en je zult overal veertjes vinden.
Toen ik dat had gelezen, liep ik een keer in een grote drukke stad en zag op de grond allemaal veertjes liggen, waardoor ik aan dat boek dacht. Ik had er niet om gevraagd, en ik dacht: dit is te makkelijk, hier is gewoon een vogel doodgegaan. Nee, laat er maar een veertje liggen in de straat waar ik moet zijn (een heel nauw steegje). Tot mijn blijde verrassing stond er in dat steegje een plastic tas tegen de muur, met daarin twee complete engelenvleugels (voor het verkleden)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten