Van de week was ik op bezoek bij een van mijn kinderen die in een woongroep woont. Daar las ik deze spreuk: It does not matter where you come from, it matters what you do from there. En zo is het. Je achtergrond kan nog zó shit zijn, het gaat erom of je in staat bent om je leven zoals het op dat moment is, als uitgangspunt te nemen voor de rest van je leven.
Dat punt kwam voor mij op het moment dat ik mijn ogen open durfde te doen voor de shit waarin ik zat. Ik wist nog niet dat het eerst nog veel erger zou worden, juist omdat ik probeerde om ermee om te leren gaan, maar ik wist wel dat ik zou doen wat nodig was, en dat het uiteindelijk iets beters zou brengen.
Dat ging eerst door een diep dal: ik werd mishandeld, kon mijn eigen huis niet meer in, en mijn kinderen werden uit huis gehaald. Ik moest alles loslaten wat ik had opgebouwd in mijn leven leek het wel, inclusief vriendschappen en vertrouwen van mensen met wie ik tot op dat moment goed contact dacht te hebben gehad. Maar één ding wist ik wel: dit is het pad dat ik moet gaan, en juist hiermee ben ik een voorbeeld voor mijn kinderen, ook al zien ze het op dit moment misschien niet allemaal zo.
Een van de meest geweldige dingen die je kunt meemaken in je leven is dat je gaat merken dat er hulp is op dat pad. Daar zal ik meer over gaan vertellen, mijn blog heet niet voor niets Stap voor stap gelukkig. Daarbij gaat het niet zozeer meer over narcisme of over de shit waar je vandaan komt, maar meer over de weg daaruit, om te leren zorgeloos te zijn, en te genieten van het leven, waarom je je niet schuldig hoeft te blijven voelen bijvoorbeeld. Dat je erachter komt hoe het werkt in het universum. Dat je toegang hebt tot al het mooie en goede dat er bestaat. Oók als je kinderen nog niet weer bij je mogen wonen. Oók als je niet het inkomen hebt dat je had willen hebben.
Leven in vertrouwen, daarmee ben ik begonnen en ik zal proberen om uit te leggen hoe dat werkt. En dat het niet teleurstelt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten